Opracowanie: dr Marcin Kolonko, IMGW-PIB CMM

Lipcowo-sierpniowe niebo – z racji faktu, że w pobliżu przesilenia letniego zmierzch przechodzi w świt – nie jest bardzo ciemne i atramentowo głębokie. Ale warto śledzić pomniejsze na nim wydarzenia. Czas wolny od nauki i pośpiechu powinien temu sprzyjać i sprawić tym większą przyjemność.

24 lipca wieczorem Księżyc w pobliżu pierwszej kwadry i Spika (Kłos Panny) widnieć będą o 2 stopnie od siebie, blisko horyzontu.

28 lipca wieczorem Merkury zbliża się do Regulusa na „lornetkową” odległość 10’ (mniej niż średnica Księżyca). Także o zmierzchu rosnący Księżyc znajdzie się 5 stopni na lewo od Antaresa (w gwiazdozbiorze Skorpiona).

30 lipca rankiem wystąpi maksimum roju Delta Akwarydów. Po zachodzie Księżyca wcześnie rano warunki do obserwacji roju poprawią się.

3 sierpnia warto wstać wcześnie rano aby obejrzeć ubywający Księżyc o 3.5 stopnia od Saturna.

8 sierpnia rano Księżyc w trzeciej kwadrze znajdzie się o 2 stopnie od Jowisza, na południowym wschodzie.

9 sierpnia rano można rzucić okiem na Księżyc w odległości 2 stopni na prawo od Plejad. Powyżej znajdzie się Jowisz.

10 sierpnia wieczorem Merkury i Mars razem zajdą o zmierzchu, około 5 stopni od siebie. Widok warto podziwiać przez lornetkę.

11 sierpnia rano zobaczyć można będzie Księżyc po pełni między gwiazdami formującymi rogi Byka.

12-13 sierpnia przez całą (i kilka przyległych) noc można spodziewać się obfitości Perseidów.

13 sierpnia nad ranem podziwiać można sierp Księżyca między najjaśniejszymi gwiazdami Bliźniąt – Kastorem i Polluksem.

18 sierpnia wieczorem rosnący sierp Księżyca będzie w odległości 1 stopnia od Marsa, nisko nad zachodnim horyzontem. Polecane użycie lornetki.

20 sierpnia rano, nisko nad południowo-zachodnim horyzontem, nieco „starszy” już Księżyc znajdzie się o mniej niż 6 stopni na lewo od Kłosa Panny.

24 sierpnia wieczorem Księżyc w pierwszej kwadrze zakryje (widoczne na zachodniej półkuli) Antaresa, w Skorpionie, na południowo zachodnim niebie.

30 sierpnia wieczorem Księżyc w pełni będzie o 5 stopni od Saturna na południowo wschodnim horyzoncie.

To są jedynie zjawiska cykliczne z udziałem widocznych obiektów Układu Słonecznego. Oprócz tego jest okazja do podziwiania obiektów katalogu Messiera, IC i NGC, szczególnie w środkowej części nocy. Do tego warto zaopatrzyć się w lornetkę lub niewielki teleskop.

Dobrym uzupełnieniem opisu zjawisk cyklicznych może okazać się tzw. „klepsydra”, wykres dostępny z „Uranią” lub innymi miłośniczymi czasopismami o tematyce astronomicznej. W poszukiwaniu inspiracji warto udać się do lokalnego oddziału PTMA (Polskiego Towarzystwa Miłośników Astronomii) lub po prostu nakłonić kogoś z lornetką do obserwacji letniego nieba.

Na podstawie materiałów ze Sky & Telescope, autorka: Diana Hannikanen.