Ośrodki niskiego i wysokiego ciśnienia to kluczowe elementy cyrkulacji atmosfery: niże (cyklony) zwykle niosą zmienną, wietrzną i często wilgotną pogodę, a wyże (antycyklony) sprzyjają stabilnej pogodzie. Istnieje wiele sposobów identyfikacji takich ośrodków i śledzenia ich w danych numerycznych. Tutaj wykorzystane jest proste podejście: wykrywanie lokalnych minimów i maksimów w polu PMSL (ciśnienia na poziomie morza), a następnie łączenie ich w czasie, aby zobrazować przemieszczanie się układów. Metoda najlepiej sprawdza się dla modeli globalnych, takich jak GFS i ECMWF IFS, które obejmują rozległy obszar. W przypadku modeli obejmujących mniejsze obszary skuteczność może spadać - zwłaszcza gdy ośrodki są słabo zarysowane - i poprawna identyfikacja udaje się zwykle wtedy, gdy układy są wyraźne i dobrze uformowane.