Od kilkudziesięciu lat obserwujemy zjawisko podwyższania temperatury planety przez obecne w niej gazy cieplarniane^[1], które znamy jako efekt cieplarniany. Oprócz powszechnie znanego dwutlenku węgla (CO2) do grupy gazów cieplarnianych zaliczamy: metan, podtlenek azotu, wodorofluorowęglowodory, perfluorowęglowodory, heksafluorek siarki i trifluorek azotu. Ponieważ mają one różny potencjał tworzenia efektu cieplarnianego, ich wpływ jest zwykle przeliczany na ekwiwalent CO2, aby porównania były miarodajne. Każdy z gazów cieplarnianych charakteryzuje się innym stopniem pochłaniania energii z promieniowania słonecznego, dlatego w kontekście poruszanego problemu, przybliżony zostanie ten mechanizm zgodnie z opracowaniem, które w całości zostało opublikowane w „Nauka o klimacie” (Popkiewicz i inni, 2018).

____

[1] Gazy cieplarniane – gazy, które słabo lub wcale nie oddziałują z promieniowaniem słonecznym, ale pochłaniające promieniowanie podczerwone w zakresie długości fal emitowanych przez powierzchnię Ziemi (inaczej długofalowe promieniowanie ziemskie) (Popkiewicz M. i inni 2018).

Zapraszamy do lektury opracowania Prof. Mariusza Figurskiego w ramach #AkademiaCMM pod adresem: https://cmm.imgw.pl/?page_id=40765 

— UDOSTĘPNIJ —